Eerder dit jaar mocht het museum zich verheugen met de schenking van een Majo kacheltje (zie dit nieuwsbericht). Dezelfde schenker verblijde ons opnieuw met historisch waardevolle objecten!

Van ‘Lever je koper in’ (in de oorlog een excuus dat werd gebruikt als iemand ‘Leve de Koningin’ riep),
het vorderen van radio’s, fietsen, textiel, honden en uiteindelijk mensen… ‘Wo ist der Pappa’ tot het onder water zetten van bepaalde gebieden. Een zeer interessante serie briefkaarten.

Hebt u ook nog oorlogsmateriaal dat u een goede bestemming wilt geven? Neem contact met ons op! Ondanks de coronamaatregelen maakt het museum dan een veilige afspraak om uw schenking aan het museum over te dragen.

Afgelopen week heeft het museum een ‘Tsjechische egel’ geschonken gekregen. Dit type versperring vindt zijn oorsprong in Tsjecho-Slowakije bij de Duits Tsjechische grens tijens het interbellum. Nadat Duitsland Tsjechië had veroverd werd deze versperring op grote schaal gebruikt door de Wehrmacht. Ook in Rusland werd deze versperring daarna veel gebruikt.
 
Het is geen standaard ‘Tsjechische egel’ die het museum heeft gekregen, maar een kleine geïmproviseerde variant daarvan. De versperring is gemaakt van spoorstaven en heeft in de oorlog bij het station in Voorburg gestaan. Na de oorlog wilde men de versperring verschroten. Gelukkig wist een boer uit Wilsveen (Leidschendam-Voorburg) dat te voorkomen en gaf het een andere bestemming. Hij zette de versperring in de wei, zodat de dieren van de boerderij als ze jeuk hadden er tegen konden schuren. De versperring heeft daar al die tijd gestaan. Een paar weken geleden werd contact opgenomen met het museum of er interesse was. Voorzitter Cor Quist reageerde enthousiast: "We hadden nog geen Tsjechische egel en zijn blij dat we deze aan de collectie kunnen toevoegen. We zoeken altijd naar zulke objecten en gelukkig is deze versperring niet naar het oud ijzer is gegaan, maar naar het museum". De versperring krijgt een mooie plaats naast de andere versperringen bij de bunker aan de Badweg.

De afdruk van de gebruikte planken met houtnerfstructuur is dan vaak nog te zien in het beton. Wanneer bunkers werden gebouwd met behulp van Formsteine, is de blokkenstructuur aan de buitenzijde van de bunker vaak goed zichtbaar. Op een kilometer afstand, in 's-Gravenzande aan de Staelduinlaan, is vanaf de weg in het Staelduinse Bos een bunker te zien die is gebouwd met behulp van Formsteine. Op de Bonnendijk in Hoek van Holland zijn enkele lichte bunkers met behulp van Formsteine gebouwd.

De Duitsers hebben het idee van Formsteine overgenomen van de Russen. De Russen hadden eind 1941 bij de verdediging van Moskou in hoog tempo bunkers neergezet door gebruik te maken van geprefabriceerde betonnen stenen. Het voordeel van Formsteine is dat je sneller kunt bouwen. Het maken van een houten bekisting kost meer tijd. Ook werden Formsteine gebruikt wanneer geen hout beschikbaar was om de bekisting te maken. De Formsteine werden lokaal gemaakt aan de hand van speciale voorschriften.  

De vrijwilligers zijn enthousiast over de vondst, omdat dit weer een mooie aanwinst is voor de toekomstige expositie op de nieuwe bunkerlocatie.

Bij de renovatie van een woning in Den Haag kwamen uit een spouwmuur twee bajonetten tevoorschijn.
Opnieuw wist men het museum te vinden en werd gevraagd of er interesse was voor deze bajonetten, die wel wat te lijden hebben gehad door de omstandigheden in de vindplaats. Het museum heeft de bajonetten in dank aanvaard en gaat ze opknappen.

De oproep van het museum geen Tweede Wereldoorlog attributen in de vuilnisbak te gooien maar contact op te nemen met het museum werpt zijn vruchten af. Eerder al mocht het museum zich verblijden in een mooie bevrijdingsdeken van een mevrouw uit Naaldwijk en een complete slof Amateurs Sigaretten van een schenker uit ’s Gravenzande. Deze keer meldde zich een 86-jarige man die nog een zogeheten Majo’tje in zijn bezit had. Dat is een kacheltje ook wel bekend onder naam ‘hoge hoed’ of het ‘duveltje’.

Het verhaal achter het kacheltje gaat terug naar de hongerwinter van 1944/1945 waarin velen door voedselgebrek het leven lieten en ook het zich warm houden een groot probleem was. Het geschonken kacheltje werd gebruikt in een keuken langs de Vliet te Rijswijk. Moeder kookte de schamele etenswaren
op dit kacheltje waardoor tevens enige warmte in de ijskoude keuken ontstond. De schenker zelf, toen 11 jaar oud, probeerde in die tijd stukjes brandhout van omgezaagde bomen als brandstof te bemachtigen. Dat viel niet mee want ook daar werd letterlijk om gevochten. “Je moet er niet aan denken dit te moeten meemaken. Oorlog hoort in een museum", is de uitgesproken mening van de museumvoorzitter.